De Draak en de Toren
In 1439 was er een draak, een grote reusachtige draak. De draak at alles op in Eemnes; huizen, bomen, dieren, en soms zelfs een mens. Als de draak gegeten had, verstopte hij zich achter de dijk, die toentertijd daar nog was. De draak was groen, en op het hele lijf zaten schubben.
Op een dag besloot de draak maar weer eens te gaan eten. Hij had erge honger, dat hoorde je ook, want zijn maag rommelde. “Tijd voor een lekker maaltje” zei de draak, terwijl hij op pad ging. Als snel toen de draak op jacht was naar eten, schreeuwden de mensen door elkaar: “Help, de draak komt eraan! Red je zelf!”
De mensen gingen hun huizen uit, en renden weg van de draak. Maar de draak was erg snel, en greep iedereen die hij te pakken kon krijgen. “Hmmmm, een paar lekkere boompjes en een gemeentehuis past er ook wel bij.” lachte de draak, en pakte bomen, die hij direct in zijn mond propte.
Toen hij bij het gemeenthuis kwam schrok de draak zich kapot. Tientallen mensen hadden een groot vuur rondom het gemeentehuis gemaakt, zodat de draak het niet kon opeten. “Ik had net zo zin een lekker stukje gemeentehuis...” snauwde hij. “Laat ik maar terug gaan naar de dijk.”
En zo ging de draak naar de dijk toe, waar hij vervolgens achter ging zitten. De draak wist dat de mensen hem steeds meer haatten. Want de mensen hadden steeds een nieuw plan om de draak weg te jagen.
“We moeten proberen de draak voorgoed weg te krijgen!” zei de burgemeester, terwijl hij het volk van Eemnes bij elkaar had geroepen. “De draak brengt verwoesting aan en eet iedereen op als het tegenzit. We moeten hem verjagen!”
“Leve de burgemeester! Weg met de draak!” riep het hele volk. Toen zei de burgemeester dat ze een een plan moesten bedenken om dat te doen. Meteen werd het stil, want niemand had een idee of een plan.
Toen kwam een jongen naar voren, zijn naam was Karel van Putten. Iedereen deed een stapje naar achteren. “Ik heb een idee!” zei Karel, toen hij in het middelpunt van de belangstelling stond. “We bouwen een toren die klokken kan luiden, en dan schrikken we de draak af!” Het hele volk was het daarmee eens en vond het ook een goed idee.
Al snel was er een bouwplan voor de toren. Het moest groot zijn, en er moesten klokken in. Teminste, zo stelde Karel zich het al helemaal voor. Het hele volk hielp mee aan de bouw van de toren, en de toren was dan ook snel af.
Het was tijd voor een feest! De burgemeester organiseerde het, ter ere van Karel, en omdat iedereen goed had meegewerkt.
De dag daarna was iedereen uitgefeest, en iedereen was doodmoe. Iedereen lag nog vredig te slapen, toen ze ineens een luid kabaal hoorden. De draak kwam eraan! En niemand was er nog op voorbereid!
Snel ging iedereen het bed uit, en rende naar de toren toe. Iedereen stond daar te wachten totdat hij ging luiden. Ze dachten dat de klok automatisch ging luiden, maar ze hadden het verkeerd! Toen ging de dappere Dirk de Groot de toren in, want hij wist dat je aan een touw moest trekken als je wou dat de klokken gingen luiden.
De draak was al heel dichtbij het dorp, en at al wat planten en gebouwen op. Intussen klom Dirk de hoge toren in. Hij moest snel zijn, maar ook niet te snel, want anders zou hij van de trap vallen. De draak was intussen al in Eemnes.
“Ik zie een grote toren, dat smaakt vast erg lekker.” zei de draak, terwijl hij naar de toren toe ging. Dirk was net op de hoogste verdieping, en trok aan het touw.
“DING DONG, DING DONG”
Een groot kabaal kwam uit de toren, en de draak schrok zich te pletter. “Whah! Help, wat gebeurt er, wat is dat voor een kabaal!?” zei de draak, “Weg hier!” En de draak vloog helemaal weg van het dorp zonder om te kijken.
“Hoera!” Het hele volk was opgelucht, en iedereen was blij dat de draak was gevlucht. “De draak komt nooit meer terug! Hoera!” Zo kwam alles tot een goed einde.
Nu staat de ‘toren’ er nog, maar het is een kerk geworden. Het werd een kerk omdat hij een draak had verslagen, die in hun ogen een duivel was. Deze kerk heet nu: Sint Pieterskerk.
En de draak? Die vluchtte weg achter zijn dijk en sliep van schrik nooit meer. Die dijk kennen we nu als de ‘Wakkerendijk’.Einde
Index 
